Autor: Praca zbiorowa
ISBN 978-83-89250-14-8

 

Słowo wstępne

Szanowni Państwo


Krajowy System Ratowniczo Gaśniczy każdego dnia od dwudziestu lat poddawany jest sprawdzianowi swej przydatności. W tym też okresie podlegał stałemu procesowi ewaluacji by sprostać coraz ostrzejszym kryteriom jego oceny. A ocenie poddawany jest systematycznie i to nie tylko w ramach wewnętrznych procesów, ale głównie ocenie społecznej. A nie jest łatwo sprostać oczekiwaniom obywateli, zwłaszcza, gdy oceny wystawiane są w obliczu tragedii.
Skuteczne niesienie pomocy ratowniczej jest kluczowym oczekiwaniem kierowanym pod adresem Systemu Ratowniczego. Była to główna przesłanka, jaką kierowali się twórcy Systemu i mimo dwóch dekad jego istnienia ta kluczowa zasada nie straciła na swej aktualności.
Bazą budowy Krajowego Systemu Ratowniczo Gaśniczego jest Państwowa Straż Pożarna z całym zasobem osobowym, sprzętowym i technologicznym, o jego obudową są Ochotnicze Straże Pożarne, który zostały wskazane do systemu. Sposób doboru jednostek OSP uległ w ostatnim okresie również pewnym przeobrażeniom. O ile poprzednio przy doborze jednostek podstawowym kryterium były zasoby sprzętowe tak aktualnie zapraszamy do współpracy w systemie jednostki w oparciu o kryterium czasu dotarcia do osoby poszkodowanej. Oznacza to, że strażak uczestnik sytemu po dotarciu do osoby oczekującej pomocy musi umieć kompleksowo i skutecznie jej pomóc. Dlatego tak ważną jest umiejętność udzielenia pomocy medycznej. Od samego początku budując Krajowy System Ratowniczo Gaśniczy wskazano na konieczność szkolenia strażaków w zakresie udzielenie tej pomocy.
Kluczowym w rozwoju sytemu jest określenia zarówno zadań dla podmiotów systemu, jak również wymagań podstawowych, jakie spełniać mają jego uczestnicy, w tym Ochotnicze Straże Pożarne. Mimo niezmienności podstawowych zadań w minionych dwudziestu latach zmieniała się na korzyść jakość i poziom działań prowadzonych na terenie akcji. Tego przykładem są również zadania z zakresu ratownictwa medycznego.
Doroczne spotkania specjalistów od spraw ratownictwa medycznego z nami strażakami podczas konferencji organizowanych w Inowrocławiu walnie przyczyniały się do zmian, jakie dokonywały się w doskonalenia Krajowego Systemu Ratowniczo Gaśniczego w tym obszarze.
Dzisiejszy model zakłada, że Krajowy System jest podmiotem szeroko współpracującym z Państwowym Ratownictwem Medyczny, a poziom kompetencji strażaków ogranicza się do kwalifikowanej pierwszej pomocy.
Czy ten poziom kompetencji jest wystarczający, by wypełniać kluczową powinność, ratowania życia ludzkiego? To kolejne wyzwanie, które stoi przed nami i niema to nic wspólnego z kierowanymi pod naszym adresem nieuzasadnionymi obawami o próbę zawładnięcie ratownictwem medycznym. Raczej dostrzegamy tu potrzebę większej integracji KSRG I PRM choćby nawet poprzez zwiększenie intensywności wspólnych ćwiczeń.
Statystyki, jakie prowadzi PSP wskazuję na stały wzrost liczby udzielanej kwalifikowanej pierwszej pomocy. Coraz częściej dyspozytorze medyczni w trosce o ratowania życia, poprzez stanowiska kierowania PSP, kierują jednostki Systemu do osób oczekujących pomocy medycznej. I w moim przekonaniu niema w tym nic nadzwyczajnego.
Dlatego mam nadzieją, że podobnie jak w latach ubiegłych w trosce o ratowania każdego życia wskazane zostaną w trakcie dyskusji podczas konferencji propozycje rozwiązań, które umożliwią strażakom, którzy posiadają stosowne wykształcenie, realizację czynności ratowniczych adekwatnych do posiadanych kompetencji.
Dalszy rozwój Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego jest dla mnie osobiście i dla podległych mi jednostek sprawą priorytetową. Będę dokładał wszelkich starań, aby wspólnie z wszystkimi podmiotami działającymi, wspierającymi, szkolącymi i finansującymi System w kolejnych latach osiągać jeszcze większą perfekcję w działaniu nas rzecz obywateli.
Serdecznie dziękuję znamienitym osobom, które zechciały Forum Ratownictwa otoczyć patronatem, dziękuję Panu Prezydentowi Inowrocławia i Komitetowi Naukowemu Forum za podjęcie trudów organizacyjnych i wydawniczych. Szczególnie dziękuję wszystkim autorom publikacji, dzięki którym wczoraj, dziś i jutro Krajowego Systemu zostanie zachowane w pamięci.
Wszystkim uczestnikom XX Forum Ratowniczego życzę niezapomnianych wrażeń i atrakcji.


gen. brygadier Wiesław Leśniakiewicz